Rozdział 21 : Ty głupku.

** Z perspektywy Destiny **

Siedzieliśmy właśnie z Zaynem na placu zabaw. Tak, to głupie, prawie dorośli ludzie, a siedzą na placu zabaw. No cóż, tak nam było po prostu wygodniej. Rozmawialiśmy o wszystkim. Dosłownie o wszystkim. Zastanawialiśmy się co słychać u Rose i Harrego, nawet nie mieliśmy okazji porozmawiać z Louisem, ostatnio strasznie zaniedbujemy swoich przyjaciół. Zajmujemy się w zasadzie tylko sobą, ale nie mogę nic na to poradzić. W mojej głowie 24h na dobę siedzi Zayn…

Spojrzałam na dzieci, które bawiły się właśnie na karuzeli. Były takie pełne życia, uśmiechnięte, beztroskie. Uśmiechnęłam się wspominając w głowie swoje dawne przeżycia. Pierwsze zabawy z Rose. Wtedy nie było tylu problemów. Ba.. wtedy wcale nie było problemów. Obróciłam głowę w kierunku mojego chłopaka, ten z kolei spojrzał na mnie. Jak sądzę, czekał aż coś powiem.

- Fajnie byłoby mieć takiego małego brzdąca. – uśmiechnęłam się do niego.

- To na co my jeszcze czekamy?! – zapytał z tą swoją słodką minką i szybko wziął mnie na ręce.

- Wariat. – powiedziałam, kiedy zaczął biec w stronę domu.

- Zakochany wariat. – poprawił mnie.

Pocałowałam go tylko lekko w czoło i przywarłam głową do jego klatki piersiowej. On natomiast zwolnił kroku.

- Wiesz, że Cię kocham? – zapytał stawiając mnie na ziemi.

- Oczywiście, że wiem. – odpowiedziałam pewnym tonem i położyłam ręce na jego barkach.

Jego z kolei powędrowały na moją talię. Delikatnie przybliżył się do mnie i musnął moją szyję.

- Naprawdę chciałbym mieć z Tobą dziecko. – wyszeptał, a po moim ciele przeszły ciarki, zawsze tak na mnie działał.

- To na co my jeszcze czekamy?! – odpowiedziałam z wielkim bananem na twarzy. – A tak poważnie. Zayn, jesteśmy jeszcze młodzi. Poczekajmy na ten krok. – uśmiechnęłam się.

- Ale ja nie chcę czekać. – oznajmił smutno.

Zdążyliśmy już dojść do domu, więc Malik wpuścił mnie pierwszą do środka. Chciał iść do kuchni, ale szybko pociągnęłam go za rękę w stronę naszej sypialni. Otworzyłam drzwi i wbiegłam do pokoju jak oszalała. Przywarłam Zayna do ściany.

- Naprawdę chcesz mieć ze mną dziecko? – zapytałam.

- No jasne, że chcę. – odpowiedział niemal natychmiast.

Spojrzałam mu głęboko w te jego piękne, czekoladowe oczy. Uwielbiałam je, jak jego całego. Szybko przywarłam ustami do jego ust, złączając je w namiętnym pocałunku. Oderwałam go od ściany i dalej blisko siebie przenieśliśmy się na łóżko. Malik położył mnie na nim najostrożniej odkąd pamiętam. Jego ręce wcale nie wyrażały zbytniej radości. On sam jakby nie chciał tego. Udało mi się to zauważyć i odsunęłam się od niego.

- Zayn, jeśli nie chcesz, nie musimy. – powiedziałam siadając na łóżku.

- Skąd ten pomysł? – zapytał zdziwiony.

- Zazwyczaj podczas seksu nie dajesz mi dojść do władzy…

- Chciałem być delikatny. – wyszeptał.

- Wiesz, że lubię, kiedy jesteś bad boyem z Bradford. – poruszyłam znacząco brwiami.

- Okej, sama tego chciałaś. – odpowiedział uśmiechając się, po czym przywarł do moich ust.

Szybko, wręcz rzucił mnie na łóżko i usiadł na mnie okrakiem. Jego ręce szybko znalazły się pod moją koszulką w poszukiwaniu jak się domyślam odpięcia od stanika. No tak, Zayn zawsze od tego zaczynał. Kiedy już go odpiął zaczął pozbywać się mojej białej koszulki, ja natomiast jego. Takim oto sposobem zostaliśmy bez góry swoich ubrań. W mgnieniu oka zdjął moje i swoje spodnie. Nie przestawał pocałunków, a jego język błądził po całym moim ciele. Pomogłam pozbyć się mu bokserek, a on posłusznie zdjął moje majtki. Nagle wstał i zaczął szukać czegoś w szafce nocnej.

- Co Ty robisz? – zapytałam.

On tylko spojrzał na mnie i przegryzł swoją dolną wargę, po czym wrócił do poszukiwań.

- MAM! – krzyknął.

Spojrzałam na niego jak na idiotę. W ręku trzymał parę różowych kajdanek. Nawet nie zdążyłam się sprzeciwić, bo Malik szybko chwycił moją dłoń i przykuł ją do łóżka. Z drugą zrobił to samo. Uśmiechnął się zawadiacko, a następnie przywarł do moich ust po raz kolejny już dzisiaj. Jednak szybko zjechał na dół delikatnie muskając każdy skrawek mojej szyi. W końcu doszedł do moich piersi, obrysował językiem mój sutek, po czym go zassał. Po moim ciele przeszło miłe mrowienie, lecz na tym się nie skończyło. Jechał niżej, malując każdy odcinek mojego ciała. Tak doszedł do pępka, na którym się nie zatrzymał. Po chwili czułam już jak jego język penetruje moją muszelkę. Dostawałam gęsiej skórki na całym moim ciele. Wiłam się po łóżku. Z moich ust wyrwał się niekontrolowany krzyk, objawiający się w tym niemałym pożądaniu. Czułam, że zaraz nie wytrzymam.

- Błagam, nie przestawaj! - jęknęłam, doświadczając tego nadzwyczajnego uniesienia.

Jeden ruch w górę, drugi w dół. W końcu powrócił do mnie i ucałował mój dołek pod uchem, po czym delikatnie zagryzł płatek mojego ucha. Mój oddech był wyraźnie przyspieszony, jednak on nie przestawał. Rękami macał moje piersi, aż w końcu zlitował się nade mną i odpiął kajdanki. Musnęłam jego szyję, rękoma błądząc po jego plecach. W końcu poczułam go w sobie. Jego ruchy jak zwykle były płynne, ale jakoś nie wystarczyło mi to dzisiaj. Chcąc go pobudzić, złapałam za jego pośladek, co przyniosło mi oczekiwany skutek. Teraz poruszał się we mnie mocno i szybko. W końcu zmęczeni opadliśmy na łóżko, przykrywając się kołdrą.

** Z perspektywy Rose **

Od naszego ostatniego zbliżenia wszystko się zmieniło… Codziennie rano dostawałam śniadanie do łóżka i buziaka. W zasadzie teraz zachowywaliśmy się bardziej jak para, ale nie rozmawialiśmy jeszcze o nas. Jakoś szczerze mówiąc mi się do tego nie śpieszy. Jest dobrze tak, jak jest.

Szliśmy właśnie na spacer do lasu, ale moją uwagę przykuło niewielkie jezioro z prawej strony. Pokazałam je Harremu, który szybko wziął mnie na ręce i zaczął biec jak oszalały w jego kierunku. Rozpędził się i skoczył razem ze mną z pomostu. Po chwili czułam jak zimna woda otacza mnie całą. Wyszłam spod wody i rozejrzałam się dookoła. Spojrzałam w lewo, Harrego nie było, w prawo to samo. Przestraszyłam się i zaczęłam krzyczeć. Co jeśli mu się coś stało?! Niespodziewanie poczułam coś na moim udzie, jakby usta, co przestraszyło mnie jeszcze bardziej, więc krzyknęłam jego imię ponownie. Nagle z wody wynurzył się roześmiany Harold.

- Ty głupku, bałam się! – krzyknęłam, obracając się do niego plecami.

Ten jednak nie przestawał się śmiać. Podszedł do mnie i przytulił mnie od tyłu. Pewnie myślał, że zaraz mi wszystko przejdzie. Wkurzona zaczęłam chlapać go wodą, a on nie pozostawał mi dłużny. Niestety miał więcej siły, więc na mnie runęła niemalże fala. W końcu się poddałam. Znaczy się, on tak myślał. Zaczął iść w moim kierunku, jak sądzę chciał mnie przytulić, kiedy ja szybko się zamachnęłam i wylałam na niego mnóstwo wody. Ten zrobił smutną minkę i szybko do mnie podszedł zanurzając nas w wodzie. Jego wargi znalazły się na moich, łącząc w namiętny pocałunek. W tym momencie cały foch poszedł w zapomnienie. Przywarłam do niego ciałem, a ręce wplątałam w jego włosy. Uśmiechnął się tylko przez pocałunek, zaraz wynurzając nas. Wzięłam głęboki łyk powietrza i zaczęłam wychodzić z wody, a za mną Harry. Cali mokrzy, ale jednak uśmiechnięci, doszliśmy w końcu do domu, gdzie szybko pierwsza zajęłam łazienkę, aby się osuszyć. Hazza stwierdził, że wstawi wodę na herbatę, a następnie sam się przebierze. Jakoś nie potrzebował do tego łazienki, wcale się nie krępował chodząc po mieszkaniu nago. Zdjęłam mokre ciuchy, a włosy zawinęłam w ręcznik. Wytarłam się i założyłam nowe ubrania. Poszłam do kuchni, gdzie woda zdążyła się już zagotować, więc zaparzyłam nam herbaty. Chwyciłam swoją w rękę i poszłam do salonu, gdzie usiadłam przed odpalonym kominkiem. W zasadzie to palił on się cały czas. Zdjęłam z głowy ręcznik, rzucając go na podłogę. Zaraz obok mnie usiadł Harry z różowym kubkiem. Zaczęliśmy wspominać nasze wygłupy z wielkimi uśmiechami na twarzy. W końcu temat się skończył i nastała krępująca cisza. Z początku swój wzrok wlepiłam w ogień, jednak szybko przeniosłam go na Hazzę, ten z kolei cały czas wpatrywał się we mnie. Te jego zielone oczy doprowadzały mnie do szaleństwa. Po chwili jednak się odezwał.

- Rose, kocham… - zaczął, ale nie dokończył, ponieważ wtrąciłam mu się w zdanie.

- Cię. – dokończyłam, a wzrok wlepiłam w podłogę, nie wiem czemu, ale zrobiło mi się jakoś tak głupio..

Harry złapał za mój podbródek, tym samym przekręcając moją głowę tak, że musiałam na niego spojrzeć. Delikatnie przybliżył się do mojej twarzy, już myślałam, że złoży na moich ustach pocałunek, ale ten tylko pocałował mnie w nos.

- Brakowało mi Ciebie. – wyszeptał ledwo słyszalnie i przytulił mnie do siebie. – Już nigdy więcej Cię nie zawiodę. Obiecuję.

- A co jeśli, kiedyś pojawi się jakaś mega laska z wielkim dekoltem, chudymi i długimi nogami? – zapytałam, najwyraźniej właśnie tego się obawiałam.

- Nic. Nie zamienię jej na Ciebie, bo to Ty jesteś cząstką mnie. Nie jakaś lalka barbie. Nic tego nie zmieni. – pocałował mnie w głowę, a ja poczułam się bezpiecznie.

Mi również brakowało jego czułości, jego dotyku, rozmów. Teraz wszystko wydawało się być już idealne..

** Z perspektywy Louisa **

Tydzień później.

Postanowiłem już wrócić do domu. Pomogłem mamie w przeprowadzce. Przy okazji pokłóciłem się z ojcem. Musiałem mu powiedzieć co o nim w tym momencie myślę, taki już jestem, zawsze mówię to co siedzi mi na sercu. Może jeszcze kiedyś się pogodzimy, ale ja nie zamierzam odzywać się pierwszy. To on jest skończoną świnią, po tym co zrobił mamie, nie ja. Pożegnałem się z mamą i zaproponowałem, aby odwiedziła mnie jutro w Londynie. Obiecała, że postara się wpaść. W każdym razie pomogłem jej jakoś stanąć na nogi. Zaczęła chodzić do pracy. Powoli się uśmiecha.

Wsiadłem do samochodu i ruszyłem. Postanowiłem, że w domu zadzwonię do Rose, dawno nie rozmawialiśmy, nawet nie wiem co u niej i Harrego. Po za tym musiałem się poradzić w sprawie Eleanor, kto jak kto, ale moja siostra wiedziała co siedzi w głowie mojej dziewczyny. Nie wiem jak ona to robiła, ale cieszyłem się, że mam taką pomoc. Droga do domu minęła mi dłużej niż zazwyczaj. Jakoś nie specjalnie się śpieszyłem wiedząc, że tam czeka mnie mnóstwo problemów. Powinienem porozmawiać z Rose o rodzicach. Mam nadzieję, że nie załamie się. Wiem, że jest silna. Skoro zniosła już tyle, to zniesie też i to. Po za tym jeszcze sprawa adopcji… Po 5 godzinach drogi w końcu wysiadłem z auta i powędrowałem z walizką do domu. Otworzyłem drzwi i wszedłem do środka. Zdziwiło mnie to, że nikogo nie było w salonie.

- Jest tu ktoś?! – krzyknąłem. – No chyba Ty, Tomlinson. – powiedziałem sam do siebie.

Odstawiłem swój bagaż i powędrowałem do kuchni, trochę zgłodniałem. Otworzyłem lodówkę i wyjąłem serek waniliowy. Chwyciłem łyżkę i wróciłem do salonu.

- NIESPODZIANKA! –krzyknęli wszyscy, kiedy stałem w progu.

- ROSE! – zawołałem i szybko podbiegłem do mojej siostry, która uśmiechała się od ucha do ucha. – Tęskniłem za Tobą. – powiedziałem przytulając ją.

- Ja za Tobą też braciszku.

Następnie przywitałem się z Harrym, Niallem, Liamem, Zaynem i w końcu Destiny. Usiedliśmy na sofie jak za dawnych czasów i zaczęliśmy mówić co u nas słychać, tego nam brakowało. Wspólnych rozmów. Świat dzisiaj pędził zdecydowanie zbyt szybko. Niall i Liam oznajmili nam, że nie chcą dalej ukrywać się przed światem i wkrótce powiedzą o tym, że są gejami publicznie. Zayn i Destiny chcą mieć dziecko, zaskakiwać to oni potrafią. Mimo szoku, wszyscy im pogratulowali i życzyli powodzenia. W końcu nadszedł czas Rose. Harry przysunął się do niej bliżej i złapał ją za rękę. Razem poinformowali nas, że znowu są parą. Kamień spadł mi z serca, kiedy o tym usłyszałem, ponieważ chciałem, aby w końcu była szczęśliwa. Teraz kolej na mnie. Musiałem opowiedzieć im co się u mnie działo. Zacząłem od Eleanor. Wszyscy bardzo się zdziwili, że wybrała karierę. Wszyscy oprócz Rose. Twierdziła, że wcale nie o to chodzi. Doradziła mi abym jej się oświadczył. Że co proszę? Naprawdę? Mam się oświadczać komuś, kto niedawno mnie rzucił? Chociaż w zasadzie Rose zawsze miała rację… Postanowiłem, że to przemyślę. Teraz przeszedłem do kolejnej rzeczy. Powiedziałem mojej siostrze, że rodzice się rozwodzą. Jej reakcja wcale mnie nie zaskoczyła. Nie mogła tego pojąć. Ale razem z Harrym przytuliliśmy ją i powiedzieliśmy, że wszystko będzie dobrze. Szybko otarła pojedynczą łzę i oznajmiła, że chce się widzieć z mamą. Powiedziałem, że przyjeżdża do nas jutro. Trochę się uspokoiła. Nie chciałem czekać zbyt długo z powiedzeniem jej prawdy o naszych relacjach. Co prawda to nic nie zmienia, ale jednak nie chciałem jej oszukiwać. Poprosiłem ją czy możemy wyjść razem na balkon. Stwierdziłem, że to najlepsze miejsce. Zgodziła się i za moment razem siedzieliśmy już na ławce spoglądając w gwiazdy, bo przecież był wieczór.

- Rose, muszę Ci o tym powiedzieć, ale wiedz, że to nie zmienia naszych relacji. Zawsze będę traktował Cię tak samo. Pamiętaj o tym dobrze? – zacząłem.

- Loui, boję się. – uśmiechnęła się, jednak mi do śmiechu wcale nie było. – Będę pamiętała. – dodała, kiedy nie odzywałem się przez chwilę.

- Bo chodzi o to… - zająkałem się, nie wiedziałem jak mam jej o tym powiedzieć.

- Najlepiej powiedz to na jednym wydechu. – znała mnie doskonale, wiedziała, że tak będzie mi najlepiej.

- No dobrze… - wziąłem głęboki oddech. – Bo chodzi, o to, że rodzice adoptowali Cię kiedy byłaś mała, ale wiedz, że dla mnie zawsze będziesz moją ukochaną siostrzyczką, którą kocham nad życie. – powiedziałem na jednym wydechu.

Spojrzałem na Rose. Jej reakcja mnie zaskoczyła…

_______________________

 Na początku bardzo chciałabym podziękować Giovi Monster, która pomogła w pisaniu rozdziału *_* . Mój osobisty geniusz <3. Dziękuję :*. A tutaj macie jej bloga z Larrym http://you-in-my-bed.blogspot.com/ i drugiego też z 1D http://everything-about-u.blogspot.com/ . Są genialne, naprawdę polecam ♥. 

A co do rozdziału. No wyszedł jaki wyszedł, ale chyba nie jest najgorszy, nie ? ;P. 

Do następnego :).
A no i nowy rozdział = 45 komentarzy . Wierzę, że potraficie ;d