Rozdział 15 : Tak, to prawda Louis.

Rano zostałam znów zaskoczona. Niall podzielił się ze mną śniadaniem. Wszyscy to widzieli. Nawet Harry. A jego mina? Bezcenna.

- Niall… Co Ci się stało? Przecież Ty nigdy nie dzielisz się jedzeniem. – powiedział zszokowany Zayn.

- Zależy z kim. Prawda Rose? – objął mnie w talii.

- Jasne. – dałam mu buziaka w policzek.

Zobaczyłam, że Harry wyszedł z kuchni. Mrugnęłam do Nialla i szepnęłam mu do ucha, że nieźle nam idzie.

- Niall, możemy pogadać? – usłyszeliśmy trochę zdenerwowanego Liama.

- W każdym miejscu, o każdej porze. – odpowiedział uśmiechnięty, po czym złapał mnie za rękę i razem z Liamem wyszliśmy z kuchni. Poszliśmy do jego pokoju.

- Ja nie mogę na to patrzeć! Chcę być z Tobą, przecież wiesz, że Cię kocham! – odezwał się pierwszy.

- Ja też Cię kocham. – Niall uśmiechnął się do niego. – To wszystko to jedna wielka ustawka. Mój „związek” z Rose. Chciała, żeby Harry był zazdrosny, a ja chciałem, żebyśmy w końcu byli pewni swoich uczuć. Teraz już wiem, że możemy być razem.

W tym miejscu się pocałowali. Przyznam szczerze, że mnie trochę zemdliło. W końcu to niecodzienny widok. Gdy skończyli, postanowiłam się wtrącić.

- ekhem. – odkaszlnęłam. – No, bo wiesz Niall… Mógłbyś dalej ze mną udawać? – spytałam troszkę zawstydzona.

- Liam? – zwrócił się do chłopaka.

- Ja się nie zgadzam. – ten zaprzeczył.

- Ale Liam… Proszę. To będzie tylko udawanie. Gdy Harrego nie będzie w pobliżu, Niall jest cały Twój. – prosiłam.

- Nie jestem pewien, czy to wszystko, to dobry pomysł.. Ale okej, skoro musicie.. – zgodził się smutno.

- Dziękuję. – znów się pocałowali, a ja dyskretnie wyszłam z pokoju.

Pomyślałam sobie, że dzisiaj zrobimy jakąś mocną akcję. Niech się Hazza popłacze. Zaśmiałam się. Kiedy przyszła pora kolacji, chłopcy zbiegli z góry. Niall od razu podszedł do mnie i dał mi buziaka w policzek. Usiedliśmy obok siebie i zajadaliśmy się pizzą. Po jedzeniu, kiedy miałam zamiar wyjść z kuchni blondyn złapał mnie za rękę, obrócił i przygwoździł do ściany. Całował mnie po szyi, a ja udawałam podnieconą jego dotykiem. Tak swoją drogą, ma chłopak wprawę. Jęknęłam. Wtedy Harry wstał od stołu, podszedł do nas i odwrócił Nialla w swoją stronę. Zamachnął się i walnął mu z pięści w twarz, krzyknął, że ma dosyć i wyszedł.

- Harry! – krzyknęłam, po czym rzuciłam się na ziemię. – Niall, żyjesz? – wszyscy podeszli.

- Żyje, żyje. – z nosa sączyła mu się krew.

- Nie pozwolę! – Niall wstał, otarł krew i wybiegł z kuchni. Wszyscy poszliśmy za nim. Harry siedział zdenerwowany na kanapie.

- Myślisz, że możesz mnie tak bezkarnie bić?! To Ty człowieku powinieneś dostać. To Ty jesteś tak głupi, że nie zauważyłeś jaka wspaniała jest Rose! To Ty nie umiałeś tego docenić. To Ty jesteś zasranym dupkiem, który ją zranił. Myślisz, że na nią zasługujesz?! Wcale! Nie zasługujesz na żadną dziewczynę! A mój związek z Rose? To żaden związek. Wszystko było ustawką, żeby Cię wkurzyć. Widzisz? Dobrzy jesteśmy. – Niall wykrzyczał wszystko w stronę Harrego, a ja myślałam, że zaraz mu walnę, tego mógł nie mówić..

- USTAWKĄ?! Czyli jednak Ci zależy? – zrobił swój głupi uśmieszek, kompletnie olewając całą przemowę Nialla.

- Właśnie wcale. I dlatego chciałam Cię zdenerwować. Ale nie wiedziałam, że jesteś tak głupi, żeby uderzyć Nialla! Już nigdy nic do Ciebie nie poczuję dupku! – zdenerwowałam się.

- Ja i tak swoje wiem. – Harry wyszedł, a mnie przytulił Louis.

Chciało mi się płakać, nie wiem czemu, ale miałam na to ogromną ochotę… Jednak powstrzymałam się i podeszłam do Nialla, aby opatrzyć jego nos. Przy okazji przeprosiłam go za całą tą sytuację, było mi głupio, bo dostał za mnie, ale upierał się, że nic się nie stało. Później postanowiłam wyjść na balkon. Potrzebowałam pobyć chwilę sama. Wzięłam krzesło i usiadłam na nim. Przyglądałam się niebu, na którym świeciło tysiące gwiazd. Po chwili dołączył do mnie mój brat.

- Pogubiłaś się w tym wszystkim. – to nie było pytanie, on po prostu to stwierdził.

- Wiem, że źle zrobiłam, nie musisz mi tego mówić. Chciałam się tylko odegrać, a tutaj takie coś.. – było mi smutno, co Louis zauważył i podszedł do mnie, aby mnie przytulić. – Ja naprawdę nie chciałam. – rozpłakałam się.

- Cicho, mała. Nie płacz. Wszystko się ułoży, ale już więcej żadnych ustawek, okej? – poprosił.

- Nawet, gdyby ktoś mi to zaproponował, to bym mu odmówiła. – odpowiedziałam stanowczo.

- Nie myślałaś nad tym, żeby w końcu wybaczyć Harremu. Znam Cię, wiem, że go kochasz.. Nie oszukasz mnie. – zapytał po chwili.

- Nawet nie chcę.. Tak Louis, kocham go.. Ale nie potrafię zapomnieć.. Chciałabym, ale nie mogę. Zawsze kiedy próbuję, słyszę tamte słowa. To za każdym razem boli tak samo. – po policzku spłynęły mi słone łzy.

Lou tylko przytulił mnie do siebie mocniej. Nie potrzebowałam niczego innego. Ważne, że był, to mi wystarczało. Wtuliłam się w niego i siedzieliśmy tak w milczeniu. Zamknęłam oczy i zasnęłam..

_____________________________________

PARTY HARD! WYGRAŁYŚMY NA ONEDIRECTION.PL !!!!!!!!!!!!!!!!!!! WSZYSTKIM BARDZO DZIĘKUJEMY ZA GŁOSY ! ŁAŁ . MASAKRA JAKAŚ ♥. DZIĘKUJEMY JESZCZE RAZ. :* 

A teraz przepraszamy, że rozdział tak późno, ale nasze lenistwo, przekroczyło wszelkie granice ;d . Co sądzicie o rozdziale ? :). Szczerze mówiąc, to nam bardzo przypadł do gustu :D. 

Czekamy na wasze komentarze i mamy nadzieję, że będzie ich więcej, bo ostatnio to jakoś cienko z nimi ;<. 

KOCHAMY WAS I DO NASTĘPNEGO ! <3. 

A i no właśnie Wesołych Świąt ! :). ♥