Rozdział 1 : Spełnij swoje marzenia ;)

Wstałam rano, rozejrzałam się po pokoju, na podłodze walały się papierki po chipsach, butelki po coli, a w łóżku było pełno popcornu. Spojrzałam w lewo i ujrzałam Louisa. Uśmiechnęłam się. Braciszek leżał obok mnie i... i chrapał ! . Jego włosy rozchodziły się w każdym kierunku. Zajmował większą część mojego wielkiego łóżka. Postanowiłam że wstanę i zrobię śniadanie. Tak, też zrobiłam. Powolutku, żeby go nie obudzić zdjęłam z siebie kołdrę i na palcach poszłam do łazienki. Umyłam zęby, przeczesałam włosy, przemyłam twarz wodą. Weszłam do kuchni i przygotowałam nasze ulubione płatki. Potem zaniosłam je na górę. Louis już nie spał. Przeczesał dłonią tak uroczo poczochrane włosy i odezwał się.
- Widzę , że śniadanie gotowe.
- Dbam o swojego braciszka - wyszczerzyłam się do niego.
- Też cię kocham - wstał i pocałował mnie w czoło.
Jest naprawdę wspaniały. Zawsze mi pomaga wiem , że mogę na niego liczyć. Jedząc płatki wspominaliśmy wczorajsze filmy i głośno się śmialiśmy.
- Fajnie było - powiedziałam.
- Bardzo - potwierdził z pełną buzią płatków.
Siedzieliśmy teraz przy stoliku . Rozejrzałam się po pokoju .
- Wiesz lekki tu bałagan - roześmiałam się.
- Oj tam, nie marudź Młoda.
Gdy zjedliśmy, brat poszedł do łazienki się ogarnąć, a ja umyłam miseczki. Później trochę posprzątałam pokój a Louis nadal siedział w łazience. Zawsze spędza tam mnóstwo czasu, głównie przeznacza go na śpiewanie przed lustrem. Ma naprawdę świetny głos , ale oczywiście zaprzecza . Ale wierzcie mi , że ma ogromny talent . Myślę , że kiedyś przekonam go , żeby się otworzył i pokazał światu to co potrafi .
- Musisz pokazać komuś, kto zna się na śpiewie co potrafisz - odezwałam się do niego kiedy wyszedł z łazienki.
- To żaden talent i przestań o tym gadać, powiedziałem nie i koniec .
Zawsze kiedy próbowałam z nim o tym rozmawiać, mówił nie. Nie wiedziałam jak przekonać go do zmiany decyzji, ale byłam pewna, że muszę to zrobić.
- No dobra Lou, już się nie kłócę - powiedziałam zrezygnowana i zrobiłam smutną minę.
- Oj Rose , uśmiechnij się. Zabiorę cię za to na lody.
- Już mi lepiej - przytuliłam się do niego.
Na dworze słońce mocno grzało, a ja żałowałam, że nie wzięłam okularów przeciwsłonecznych. Gdy już doszliśmy do naszej ulubionej budki z lodami, Louis zamówił dwa czekoladowe i poszliśmy usiąść na najbliższą ławkę. Gdy je zjedliśmy postanowiliśmy wracać do domu . W drodze powrotnej wciąż się śmiałam, bo Louis cały czas żartował. Jest naprawdę taki zabawny, że nawet najbardziej załamany człowiek na świecie zaśmiałby się w jego towarzystwie.
W domu poszliśmy do pokoju i zaczęliśmy szczerze rozmawiać .
- Brakuje mi czasem rodziców - powiedziałam smutno - wiem , że się bardzo starają , ale przez większość czasu nie ma ich w domu . Rano wychodzą do pracy , a wracają o 18 . Jedyny czas jaki spędzamy razem to przy kolacji .
- Tak wiem . Mnie też ich brakuje . Ale muszą pracować żeby utrzymać nas i dom . Mamy siebie , to najważniejsze .
- Wiem , wiem . Ale jest czasem smutno bez nich . Jedyny dzień gdy nie pracują to niedziela . A i wtedy nie spędzamy z nimi dużo czasu .
- Rose, nie bądź smutna . Zobaczysz , że to się poprawi . Mama niedługo ma dostać awans i mówiła, że nie będzie już wtedy tak dużo pracować.
Przytuliłam się do niego i siedzieliśmy tak przez jakiś czas.
Później Louis poszedł po marchewki . Tak właśnie , marchewki . Śmiałam się z niego , bo bardzo je lubił . Gdy wrócił w ręce miał 3 wielkie warzywa . Poczęstował mnie jedną a ja z uśmiechem, wzięłam ją i podziękowałam. Po raz kolejny dzisiaj śmiałam się w najlepsze, bo jedząc pokazywał śmieszne miny. Gdy zjedliśmy rodzice wrócili i przygotowali kolację. Razem usiedliśmy do stołu i zajadaliśmy się smakołykami stojącymi na blacie oraz opowiadaliśmy rodzicom co dziś robiliśmy. A oni nam jak minął dzień w pracy. Po kolacji bardzo wyczerpani pożegnaliśmy się z rodzicami i położyliśmy do łóżka .

*

Kiedy rano zeszłam na dół, do kuchni, żeby przygotować śniadanie czekała na mnie miła niespodzianka. Lou wstał wcześniej i zrobił mi śniadanie ! Nie mogłam w to uwierzyć, to zawsze ja robiłam posiłki, ponieważ on uwielbiał spać.
- Łał, jestem pod wrażeniem – powiedziałam do niego z zaskoczoną miną.
- No wiesz, kiedyś musiał być ten pierwszy raz, kiedy to ja robię Tobie śniadanie – od razu wiedział o co mi chodzi.
- No tak, siadajmy, nie mogę się doczekać, aby spróbować tych pyszności .
I usiedliśmy przy stole. Posiłek był naprawdę bardzo smaczny.
- No brat, musisz częściej robić jedzenie – i wyszczerzyłam do niego zęby.
-  Nie przyzwyczajaj się za bardzo – powiedział to żartem, więc zaczęłam się troszkę śmiać. – Wiesz.. Miałem dzisiaj bardzo fajny sen.
- Opowiadaj – powiedziałam z entuzjazmem.
- Śniło mi się, że byłem gwiazdą, występowałem przed publicznością. Wszystkim bardzo się podobało i bili mi brawa. To był naprawdę dobry sen.
- Może to jakiś znak od Boga? Co braciszku ? – powiedziałam z zadowoleniem. Wydaje mi się, że w końcu w siebie uwierzył.

________________________________________________

Witajcie ! ;)
Rozdział 1 jest :) . Mamy nadzieje że się spodobał. Jeżeli chcesz być powiadamiany o następnych rozdziałach napisz w komentarzu. Możemy powiadamiać na twitterze, facebooku, gg . Liczymy na szczere opinie ♥.